eδrasis

Στο νησί της Μυκόνου ένα από τα κυρίαρχα ζητήματα που μας απασχολεί είναι η σύγχρονη μορφολογική προσέγγιση του δομημένου περιβάλλοντος, υπό το πρίσμα των σημερινών αναγκών κατοίκισης, όπως αυτές εκφράζονται από τους μόνιμους ή προσωρινούς της κατοίκους. Υπάρχει χώρος και δυνατότητα μεταγραφής των βασικών μορφών της Μυκονιάτικης Αρχιτεκτονικής αποκρυσταλλώνοντας μια νέα αρχιτεκτονική αφήγηση αντάξια των σύγχρονων αισθητικών και λειτουργικών απαιτήσεων.

Επιλέξαμε να αποφύγουμε την παράθεση κυβοειδών όγκων, οι οποίοι μέσω άθροισης και διαδοχής κενών και πλήρων συγκροτούν κατά πλειοψηφία το χτισμένο περιβάλλον του νησιού. Αντ’ αυτού προτείνουμε τη «συγχώνευσή» τους σε έναν ενιαίο και συνεχή μονολιθικό όγκο, εξερευνώντας τα όρια της απλοποίησης των μορφών κρατώντας πάντα τη λειτουργία ως αφετηρία.

Ο τόπος ορίζει δύο πολύ βασικά στοιχεία, την επιβλητική θεά προς το Αιγαίο πέλαγος και την έντονη ανισοσταθμία του εδάφους η οποία διαμορφώνει επίπεδα σε δύο διαφορετικές στάθμες. Το στερεό  τροποποιείται, “σμιλεύεται” από τον βοριά, καμπυλώνει για να προστατεύσει τα σπλάχνα του, τρυπιέται για να φέρει στο εσωτερικό του την αναζωογονητική αρμύρα της θάλασσας. Το φως διέρχεται άπλετο στους νέους χώρους που διαμορφώνονται. Ο όγκος εδράζεται σε δύο σημεία, εκμεταλλευόμενος τη γεωμορφολογία του εδάφους καθώς και τις σύγχρονες κατασκευαστικές δυνατότητες. Φτάνει όσο πιο ψιλά μπορεί και προστατεύει με τον καλύτερο δυνατό τρόπο τους κατοίκους του. Είναι επιτέλους έτοιμος να ανοίξει τους ορίζοντές του προς το μέλλον.